Kako su stanovnici Žednika pili vodu sa bunara u kome se nalazio leš (1936).

Zahvaljujući Stevanu Mačkoviću iz Istorijskog arhiva Subotice, imamo privilegiju da zavirimo u bogatu prošlost našeg grada kroz autentične priče, dokumente i fotografije. Njegova posvećenost očuvanju lokalne istorije omogućava nam da se bolje upoznamo sa svakodnevnim životom, izazovima i događajima koji su oblikovali Suboticu kakvu danas poznajemo.

Jedna od osnovnih ljudskih potreba je ona za vodom, a posebno vodom za piće. Subotica i okolina nisu imale drugog načina da obezbede vodu za stanovništvo, sem iz bunara.

Tako su i stanovnici naselja Žednik koristili bušene otvorene bunare u cilju snabdevanja vodom. Ali početkom oktobra 1936. godine, iz jedne novinske vesti saznajemo da su nedelju dana kosristili vodu iz bunara u kome se nalazio leš Jovana Pankovića. On je “bio manijak” i krao je kukuruz sa polja, čuvar ga je uhvatio na delu i udario po glavi. Nakon toga on se odlučio na samoubistvo skokom u bunar. Kakve su bile posledice upotrebe takve vode, ostaje nepoznato.